Cabo De Gata

Tijdens de krokusvakantie in België was het hier in Spanje geen bijster goed weer. We waren al blij dat geen van de kinderen naar hier gekomen waren. Het zou zonde van het geld geweest zijn. De zondag en maandag was het wel erg mooi zomers weer. Maar de dagen erna waren niet goed. Bewolkt, koud en nu en dan regen.

Op zondag maakte Ingrid haar fameuze paëlla klaar ter ere van Rosa die jarig was. Het was weer heel gezellig. De donderdag waren we het beu om binnen te blijven en deden we samen met Ingrid een uitstap naar de Sierra Cabrera. Langs kleine bergbaantjes eindigde de rit in een hoog gelegen resort. De bouwstijl deed mij aan de efteling denken. Maar om daar te bouwen moet je toch wel wat avontuurlijk bloed hebben en vooral veel geld. Er is ook een zeer goed restaurant waar we ooit eens naartoe willen op een warme zomeravond. De dag erna vertrokken we voor een uitstap naar Jerez De La Frontera en Cadiz. Daar zet ik binnenkort wat foto’s van op de blog.

Paëllanamiddag bij Ingrid.

De weg naar Sierra Cabrera.

Sierra Cabrera een klein deel van de immense villas die er gebouwd werden hoog in de bergen.

Vrijdag de 13de. We willen niet veel risico nemen en besluiten tot een rustige korte fietstocht.

Tussen Las Negras en Fernand Perez aan km 19 kun je de auto parkeren en vandaar wandelen naar een molentje met annex gerestaureerde Noria’s. Je hebt er ook een fantastisch uitzicht tot aan het strand van Las Negras. Wij deden het met de fiets en verkenden er nog de omgeving door willekeurig langs enkele “tracks” te fietsen. We beslisten om dit nog eens over te doen een andere keer . Maar dan moeten we wel picknick meenemen zodat we niet van de grote honger moeten terugkeren. Zoals nu het geval was. De mogelijkheden om daar te fietsen zijn enorm.

Zicht op de commune die zich daar ontwikkelde. (Duitsers)

Van Bornos tot aan de zee. De ganse rambla.

Zaterdag, Valentijn, zijn we met de auto tot in Lucaïnena gereden. Door de bergen via Nijar en de Embalse Isabel II.

Een stuwdam gebouwd rond 1850 met de bedoeling de streek van Campohermoso te voorzien van water voor de landbouw. Helaas voor de aandeelhouders die aan dit project deelnamen slibde alles dicht en is het project een grote mislukking geworden. Wat rest is een indrukwekkend bouwwerk zoals je op de foto kunt zien. Het vergt enig speurwerk om hem te vinden. Je kunt er bijna met de auto bij, het laatste stukje moet je te voet doen.

Embalsa Isabel II

In Spanje zijn er op verschillende plaatsen oude spoorwegtrajecten ingericht als fietspaden. Meestal lopen die langzaam bergaf want hier is geen enkel traject vlak. In Lucaïnena was er zo een spoorlijn die het ijzererts dat daar werd opgegraven naar de kust bracht. Het fietspad zelf is 5 km lang. Maar er is nog een verlengstuk van 10 km op een mooi macadam baantje. In totaal 10 km bergaf waarbij we voortdurend moesten remmen om niet meer dan 15 km / uur te rijden. In het terugkeren bergop en tegenwind. Gelukkig met onze electrische fietsen geen probleem.

Indrukwekkend landschap waar de spoorlijn doorliep.

EX-Stationnetje van Lucaïnena.

Na enkele dagen met veel bewolking en koude wind waarin we niet veel meer deden dan korte wandelingen en veel thuis activiteiten was het vandaag plots weer mooi weer. We wilden een voornemen uitvoeren die we al enkele weken hadden: fietsen van Los Escullos naar San José. In een boekje staat de route beschreven als wandeling of fietstocht van 20 km. Wij beslisten met de fiets te gaan want vrienden hadden ons verzekerd dat dit mogelijk was. We zouden het iedereen afraden. Bepaalde gedeeltes zijn misschien met een mountainbike te doen als je jong bent en roekeloos. Maar wij hebben toch een flink deel te voet moeten doen. Anderzijds: het is inderdaad een heel mooie wandeling. Het grootste deel met zicht op zee. Ik zal alles duidelijk beschrijven onder het kopje “Sendero Lomo Pelada” in het menu “Wandelingen” .

Bij dit emblematische strand van Los Escullos parkeerden we de auto en begon onze fietstocht.

Je kunt op een bepaald moment in de verte La Polacra zien. Een afgescheurd stuk rots onderaan Torre De Los Lobos. Bijna nergens kun je dit zien.

Heel in de verte zichtbaar La Polacra

Indrukwekkende landschappen. Als je goed kijkt zie je Marieke met haar fiets.

Na een dik uur fietsen en stappen zien we eindelijk San José liggen. Het was dan nog een onverantwoord moeilijke afdeling met de fiets aan de hand.

We hebben in San José iets gegeten in de Club Nautique. Dat beviel ons heel wat beter dan de vorige keer dat we daar aten in een van de vele toeristenfuiken die er zijn. Daarna fietsten we langs de baan terug. In totaal deden we 20 km en waren 4 uren weg. Te voet zouden we het niet gehaald hebben, maar we zagen toch stappers die deze afstand blijkbaar moeiteloos aankunnen.

Op een blog van Sergio Morante zag ik twee foto’s die zaterdag werden genomen. Voor het eerst in 25 jaren sneeuwde het hier in het natuurpark. Op de top “Velez Blanco” (Boven Monsul) viel er sneeuw, aan het strand waar het kerkje staat lag het vol met hagelbollen. De foto’s die op de blog stonden zet ik hierbij.

Alhoewel het nog zonnig is is het nu toch wel erg fris. Zeker in de wind. Een koude golf heeft Spanje in zijn greep. Buiten hier in de omgeving is het niet het moment voor grote wandelingen of fietstochten.

Sedert mijn laatste bericht gebeurde er al vanalles. Leuk was onze uitstap met de Las Negras bastards naar Almeria. Alleen verliep alles te traag en sprak de gidse daarentegen te snel.

Hier een gedeelte van de groep waarmee we op stap waren in Almeria. De mensen die hier samentroepen zijn geen spanjaarden maar Belgen en Engelsen. 

Het weer blijft zacht. We ontbijten en middagmalen bijna dagelijks op het terras. Met uitzondering van een storm die 24 uren duurde. Golven van 3 meter hoogte en de hele boulevard van Almeria onder water. Windstoten tot 80 km/uur. Hier in Las Negras geen schade want de wind kwam vanuit het land.

Het strand van Almeria met, nog net zichtbaar een stukje van de promenade. Lengte 3 km. Het waaide verschrikkelijk hard. ’s Anderendaags zagen we foto’s in de krant van de storm. Het water kwam tot op de promenade.

Zondagvoormiddag hebben we een wandeling van 4 km gedaan: de Rio Alias. Startpunt op zo’n 25 km van hier in Algarmasson. Op de heenweg loop je in een kloof, je komt terug langs het pad dat bovenaan loopt. De wandeling is bewegwijzerd.

Foto’s van de wandeling op zondagochtend. Helaas kun je op een foto nooit de grootsheid en de indruk die het landschap maakt weergeven.

Maandag stapten we 5 uren ! De tocht ging naar 3 villa’s gebouwd op één van de hoogste toppen in de omgeving. Helaas zonder bouwvergunning. De werken werden 40 jaar geleden stilgelegd. Eigenaardig genoeg ziet alles er nog redelijk goed uit. Het is alsof de dakpannen splinternieuw zijn. Met dank aan het droge klimaat. Het uitzicht daar boven is de moeite.

Na de klim heb je een 360° panorama. Op deze foto zie je de valei van Rodalquilar met het strand van Playazo. Links in de verte Las Negras. Met de verrekijker kon je zelfs ons huis herkennen.

Hier twee van de drie villa’s die daar onafgewerkt en gedeeltelijk gesloopt al 40 jaren staan. Raar genoeg is de afbraak vooral het werk van mensen en niet van de natuur.

Ik begin vandaag met deze blog omdat ik vanuit ons huis in Las Negras familie en vrienden wil deelgenoot maken van de mooie natuur in deze omgeving. Na 30 jaren de Costa Brava verkend te hebben verkochten we in 2012 ons appartement in Pals en kochten hier in Las Negras een huis. Las Negras is een kleine badplaats gelegen in het natuurpark Cabo De Gata. Dat ligt dan weer in de provincie Almeria. Almeria is een provincie van de autonome deelstaat Andalusië. Het heeft een microklimaat met bijzonder weinig regen.

Onze beslissing was eerder toevallig dan wel doordacht. We hebben er nog geen moment spijt van gehad. De winters zijn hier heel zacht, de zomers warm. Maar dan niet zo warm als je dat zou verwachten. De nabijheid van de zee brengt steeds koelte. Er kan veel gewandeld worden. In de zomer is het dan voornamelijk de zee en het water die voor ontspanning zorgen.

Ik ga regelmatig verslag uitbrengen, maar ook enkele pagina’s toevoegen met beschrijvingen van wandelingen of te bezoeken bezienswaardigheden. Op die manier hoop ik dat deze blog,  ook voor mijzelf, documentatie kan geven die kan gebruikt worden.

Deze blog kan ik gratis maken, maar helaas zullen er advertenties getoond worden op plaatsen en over zaken waar ik geen vat op heb. Hopelijk zal dit niet al te storend zijn.

Ik hoop op veel leesgenot. Ik ga elk bericht kort houden. Wie mijn blog wil volgen kan automatisch worden verwittigd als er iets  nieuws verschijnt. Daarvoor zou er ergens gans onderaan een knop moeten verschijnen waarop je kunt klikken en je emailadres invullen.