Zaterdag, Valentijn, zijn we met de auto tot in Lucaïnena gereden. Door de bergen via Nijar en de Embalse Isabel II.

Een stuwdam gebouwd rond 1850 met de bedoeling de streek van Campohermoso te voorzien van water voor de landbouw. Helaas voor de aandeelhouders die aan dit project deelnamen slibde alles dicht en is het project een grote mislukking geworden. Wat rest is een indrukwekkend bouwwerk zoals je op de foto kunt zien. Het vergt enig speurwerk om hem te vinden. Je kunt er bijna met de auto bij, het laatste stukje moet je te voet doen.

Embalsa Isabel II

In Spanje zijn er op verschillende plaatsen oude spoorwegtrajecten ingericht als fietspaden. Meestal lopen die langzaam bergaf want hier is geen enkel traject vlak. In Lucaïnena was er zo een spoorlijn die het ijzererts dat daar werd opgegraven naar de kust bracht. Het fietspad zelf is 5 km lang. Maar er is nog een verlengstuk van 10 km op een mooi macadam baantje. In totaal 10 km bergaf waarbij we voortdurend moesten remmen om niet meer dan 15 km / uur te rijden. In het terugkeren bergop en tegenwind. Gelukkig met onze electrische fietsen geen probleem.

Indrukwekkend landschap waar de spoorlijn doorliep.

EX-Stationnetje van Lucaïnena.