Het is vandaag één jaar geleden dat we tijdens een wandeling plots hoorden dat er ernstige maatregelen op komst waren in Spanje om het coronavirus in te dijken. Nu zijn we zover dat het enige wat we nog wensen is er vanaf te zijn. Vermoedelijk zal na deze gezondheidscrisis een andere crisis het nieuws overheersen. De te verwachten economische crisis door de vele faillissementen die er ongetwijfeld gaan volgen. Een nieuwe kluif voor de media komt eraan.

Na de mooie Belgische zomer vertrokken we toen reizen nog toegelaten was. Het ergste was achter de rug. We mochten opnieuw reizen. Voor we het goed en wel beseften kregen we een nieuwe golf over ons heen. We mochten eerst Andalusië niet meer uit, vervolgens de provincie Almeria niet meer uit, en later mochten we zelfs onze gemeente niet meer uit. Let op dat is geen straf. Onze gemeente behoort tot de grootste van Spanje.

Wekelijks komen we samen met onze buren om Spaans te oefenen. Een avond waar wij en zij naar uitkijken. We lezen, fietsen, en wandelen veel. We gaan naar het strand als het weer er zich toe leent. Uiteraard kunnen we hier naar alle TV-zenders kijken en ook de voetbalmatchen van AA Gent volgen we. Al is dit niet echt leuk meer. Blijkbaar missen onze spelers publiek. Volgend jaar hopelijk beter.

Het weer is meestal goed, maar lang niet altijd en zeker niet zoals de meesten thuis zich dat voorstellen. Verwarming in huis is echt een noodzaak. Maar de blauwe lucht is er meestal wel.

De evolutie van het virus wordt door de Junta de Andalucia nauwkeurig opgevolgd en de verschillende maatregelen worden goed uitgelegd. Ik voeg enkele schema’s hierbij om eens aan te tonen dat het er hier niet anders aan toegaat dan in België. Misschien zelfs beter.