De semana santa is in gans Andalusië, maar ook in de rest van Spanje nog steeds een week vol devotie. Maar als toerist is het toch moeilijk om juist aan te voelen wat het belangrijkste is: geloof, traditie, folklore, feest? Het is moeilijk en verwarrend maar toch ook aangrijpend. Terwijl we zaten te wachten langsheen het parcours kwamen er tientallen venters met snoepgoed en ballonnen langs. Niet echt iets dat je verwacht op een religieuze gebeurtenis. Maar als dan eindelijk het beeld (paso) langskomt dan wordt het stil, dan wordt er geapplaudisseerd, dan maken sommigen een kruisteken.

In Almeria, maar ook in Malaga, Sevilla, Cordoba en zoveel andere Andalusische steden beginnen die processies al op de zaterdag voor palmzondag, en gaan een hele week elke dag door. Meestal worden dan door een confradia of hermandad (broederschap) één of twee beelden (pasos) uit de kerk gehaald en in processie onder begeleiding van muziek langs een parcours rondgedragen. Dat gebeurt niet allemaal gelijktijdig op dezelfde dag en hetzelfde uur. Er is geen grote processie waar alle beelden na elkaar komen zoals we dat bijvoorbeeld in Gerona meerdere keren hebben meegemaakt.

Deze keer kozen we ervoor om op Palmzondag te gaan kijken. Omdat er dan vanuit één van de vele parochiekerken twee beelden buitengedragen werden in de voormiddag. De meeste andere broederschappen doen dit ’s avonds laat en dat is best vermoeiend als je daarna nog huiswaarts moet.

De straten zagen zwart van het volk zoals. Langsheen een deel van de hoofdstraat (zo een vijfhonderd meter) staan langs beide zijden de hele week kleine tribunes waar vroegkomers een plaatsje kunnen vinden. Maar het meeste volk staat te kijken in de smalle straten en langs de kant van de weg.

Al naargelang de kerk waar de beelden buitengedragen worden is het parcours verschillend. Maar allemaal moeten ze een deel afleggen langs de officiële weg. (carrera official) In het programma dat uiteraard op internet te vinden is zie je dan ook de volledige route beschreven en het verwachtte uur van aankomst op de carrera official. Op Goede Vrijdag bevoorbeeld zijn er in totaal 5 broederschappen met samen 7 pasos. De eerste komt aan op de carrera official om 20:30 u, de laatste om 23:15 u. Op Palmzondag waren er in totaal vier processies, waarvan één in de voormiddag en 3 ’s avonds.

Na de passage in de voormiddag zwermde het publiek uit over de vele terrassen van tapasbars en restaurants. Gelukkig vonden we snel een terrasje met een vrij tafeltje.

Nadien hebben we nog wat genoten van de sfeer en de mensen die op Palmzondag op hun “Paasbest” straten en pleinen bevolkten. Vooral de kinderen zijn soms echt leuk om naar te kijken in hun mooie, bij ons eerder ouderwets overkomende, pakjes.

Langsheen een deel van de hoofdstraat staan tribunes. Langs dit deel komen alle cofradias voorbij, ongeacht hun vertrek en eindpunt. 

De talrijke figuren met puntmutsen (de kleur verschilt volgens de broederschap) zouden een verwijzing zijn naar de tijd dat de broederschappen mensen in tijden van pest verzorgden. Hier is er ook een groep kinderen met palmtakken. 

Het eerste beeld (paso) was christus op zijn ezel. Een geweldig beeld dat enorm zwaar weegt en het uiterste van de dragers vraagt.

Ook veel dames hebben een grote rol. Met mantilla en traditionele spaanse pronkkledij.

Het tweede beeld dat we zagen voorbijkomen was een beeld van Maria. Te zien aan de schoenen van de dragers waren het jongelui die dit beeld door de stad droegen. Reken toch op een parcours van drie uren en je kunt al vermoeden dat dit een zware klus is. (letterlijk ook)

Kinderen op hun paasbest langs het parcours.