Cabo De Gata

Alhoewel deze blog gaat over het natuurpark Cabo de gata doen wij toch nu en dan een uitstap. Deze keer bezochten we een stad op 200 km hier vandaan.

Murcia is niet echt in trek bij de toeristen maar eigenlijk wel de moeite van het bezoeken waard.

Vooral het Casino maakte op ons grote indruk ook de kathedraal is niet mis.

De foto’s hieronder geven een indruk van deze stad.

We bezochten weer eens de visafslag in Garucha. Altijd interessant vooral omdat men de bezoekers nogal veel vrijheid geeft om rond te kijken binnen het gebouw. De boten komen dagelijks rond 17u30 binnen.

Openluchtkunst in Rodalquilar. Het dorpje van de goudmijn.

Jueves Santo in Almeria. We volgden één van de vier processies op de donderdag van de Semana Santa. Vanaf het verlaten van de kerk om 17 uur tot 20 uur aan het Alcazaba waar een flamenco zangeres elk beeld (twee) toezong. (Saeta) Een bijzonder aangrijpende namiddag. Mede omdat je in Almeria duidelijk aanvoelt dat dit niet voor de. (weinige) toeristen is maar een echte traditie. De tribunes langsheen de hoofdstraat waar elke processie moet langskomen zijn gratis. Wie eerst komt heeft plaats. Maar in de kleine smalle hellende steegjes voel je meer de bezieling van de deelnemers. In totaal zijn er verspreid over de week 24 processies. In totaal komen dan 43 beelden naar buiten die langs totaal verschillende routes door de stad gedragen worden. De route wordt bepaald door de cofradia aan wie de beelden behoren. Een ingewikkelde bedoening om uit te zoeken waar je moet gaan kijken. Gelukkig hebben ze dit jaar voor het eerst een boekje met app uitgebracht met uitleg en stadsplannetjes. Je moet het eens meegemaakt hebben.

Eerste beeld. (Paso)

Tweede beeld. Meestal een Mariabeeld.

In de hoofdstraat zijn 1400 gratis zitplaatsen voorzien.

Alles komt live op TV.

Vreselijk nieuws. Lijkje gevonden in koffer auto vriendin vader. Zonet via website plaatselijke krant dit nieuws ontvangen.

Een enigszins verwonderlijke titel voor een bericht op mijn blog. Maar op 27 februari verdween op minder dan 1 km hiervandaan een jongetje van 8 jaar: Gabriël. Hij verdween toen hij vanuit het huis van zijn grootouders zich verplaatste naar het huis van een nichtje die amper 100 m verder woont. Het moet gezegd dat wij onder de indruk zijn van de efficiënte werking van het spaanse gerechtelijke apparaat. Toen wij ’s anderendaags in de voormiddag richting Almeria reden hingen er reeds overal kleine affiches op van het genre zoals bij ons door Child Focus gemaakt. Inmiddels zijn we reeds bijna twee weken verder en hebben we hier een ware ontplooing gezien van middelen en mensen geholpen door honderden vrijwilligers, allemaal op zoek. Het terrein is uiterst moeilijk. Met vele diepe waterputten, kloven en struiken. In de bibliotheek van Las Negras werd een permanente commandopost opgericht van waaruit een kolonel van de Guardia Civil de acties coördineert. Gespecialiseerde duikerteams, bergbeklimmers, mensen te paard, helikopters, brandweer, civile bescherming allen zijn ze massaal aanwezig reeds dagenlang. Tevergeefs. Begrijpelijk dat ons dat aangrijpt. Zeker als je dan nog eens de beelden van de hopeloze vader en moeder ’s avonds op TV ziet. Ook als we gaan wandelen geven we onwillekeurig onze ogen voortdurend de kost. Gisteren was er in Almeria een grote solidariteitsbijeenkomst waaraan naar het schijnt 8.000 mensen deelnamen. Met borden waarop de tekst “Todos somos Gabriël” kwamen ze hun steun betuigen. Hortichuela’s is ocharme een gehucht van een twintigtal families. Dat dit net daar gebeurt slaat een mens met verstomming. We hopen dat Gabriël spoedig gevonden wordt.

Het weer was de eerste drie weken van onze overwinteringsperiode erg onstabiel. Veel frisse dagen, veel regen  en veel wind afgewisseld met hele mooie zonnige dagen.  Hier regende het veel maar de meeste regen viel meer naar het zuiden in Malaga. Daar zouden de watervoorraden nu aangevuld zijn op 10 % van hun capaciteit. Het zou nog vele dagen moeten regenen om de watervoorraden op een normaal peil te krijgen. In de Sierra Nevada viel er 4 meter sneeuw. Ik zag beelden van auto’s die moesten uitgegraven worden. Als er nog veel geskied kan worden weet ik niet. Teveel is teveel vermoed ik.Als al die sneeuw gaat smelten zal er nog veel water bijkomen. Maar de weersomstandigheden zijn uiteraard niets in vergelijking met het grote drama dat zich hier momenteel afspeelt.

Op de terugweg van Cordoba via Granada en Motril hielden we halt in Lanjaron. Een kuuroord in de Alpujarras. Zeer gemakkelijk te bereiken via een brede 5 km lange asfaltweg. Het was zondag en zeer druk. Blijkbaar zijn er nogal wat Spanjaarden die er een daguitstap van maken.  We bezochten het”balnearium” (kuuroord) met de bronnen. In het toerismebureau wezen ze ons ook de weg naar een bijzondere wijk met kleine pittoreske straatjes. Er is verder ook een heel mooie fontein met een opa en oma en hun in het water spelende kleinkinderen. 

Onze oudste kleinzoon noemt Jaron. Vandaar dit grapje.

De bronnen in het kuuroord. Je mag er een flesje vullen na je ingeschreven te hebben.

Overal zie je zulke teksten die je even doen stilstaan.

Hier in Andalusië zijn 6 en 8 december feestdagen. Ik weet niet hoe het zit in de rest van Spanje. Maar hier zijn de winkels dan dicht en maken veel mensen de brug. (Puente)

6 december is dan niet Sint Niklaas maar Dia de la Constitution. Dag van de grondwet. En dat ze daar niet mee lachen weten ze in Catalonië ondertussen. 

8 december is een religieuze feestdag. Maria Onbevlekt Ontvangen. (Is dat niet de dag dat je pannenkoeken moet bakken? ) 

En zo gaat het leven hier zorgeloos verder. Wat ze er ook in de rest van Europa mogen over denken. Feesten kunnen ze hier.

Zo wordt de kerstverlichting in de grote steden niet zomaar aangestoken op een mooie dag. Neen dat moet gebeuren met veel luister én veel volk die dat komt meemaken. Soms vraag ik me echt af als die mensen geen chronisch slaaptekort hebben.

Een culturele activiteit die na 22 uur begint is hier heel normaal.  En zo kan ik nog even doorgaan met het opnoemen van (leuke) eigenaardigheden. Waarbij ik begon met twee eigenaardige verlofdagen.

Als het even wat frisser wordt zetten we toch gewoon het stoofje buiten.

Frans en Leen hebben hier in Las Negras enkele olijfbomen. Wat doe je met ocharme 14 kg kleine olijfjes? Leen kreeg het adres van een molen in een piepklein dorp hier in de buurt: Gafarillos. (40 km is hier dichtbij)

Wij er naartoe, benieuwd wat ze van onze oogst zouden vinden. Lees het beeldverslag hieronder.

14 kg olijven.

Storten in een diepe trechter.

Transport naar de reinigings machine.

Hier worden de olijven gescheiden van takjes en blaadjes.

In dit labo wordt elke levering, ook de onze, gecontroleerd. Onze levering van 14 kg leverde 25% olie met een aciditeit van 1,9.

In deze machines worden de olijven geperst.

Vooraleer je olie in ontvangst te nemen moet je langs het kantoor passeren. Je krijgt er een netjes uitgeprinte rekening met de uitslag van de labotesten. Voor onze 3,5 l olie, aangevuld met een 0,5 liter betaalden we 5€. Let ook op de vergroting van een lotje van de Loteria de Navidad waar je hier overal loten van kunt kopen. Die worden dan verkocht met een toeslag van enkele euro’s voor een goed doel. Trekking te volgen op TV op 22 december. Begint om 9uur. 

Leen en Marieke poseren met de twee flessen olie. En ze is echt heel lekker.

Oude olijfmolen op het terrein.